Ο φασισµός είναι η αντιδραστικότερη µορφή διαχείρισης του καπιταλισµού. Ιστορικά, λίγες φορές τα φασιστικά κινήµατα έχουν πάρει την πολιτική εξουσία (Ιταλία 1922, Γερµανία 1933, Ισπανία 1936). Οι φασιστικές δικτατορίες  σήµαναν ολοσχερή καταστροφή για τις οργανώσεις της εργατικής τάξης και για τα πολιτικά κόµµατα της επαναστατικής και της άκρας αριστεράς αλλά και της σοσιαλδηµοκρατίας στις χώρες αυτές. Σήµαναν στρατόπεδα συγκέντρωσης και θαλάµους αερίων για ανθρώπους που ανήκαν σε υπό εξόντωση κατηγορίες (εβραίοι, οµοφυλόφιλοι, ανάπηροι, συνδικαλιστές, µαρξιστές). Παγκόσµιους πολέµους µε τις καταστροφικότερες µέχρι σήµερα συνέπειες (Β’ Παγκόσµιος πόλεµος). Για να αποφύγουµε τις συνέπειες µιας παρόµοιας  ιστορικής τραγωδίας στο µέλλον, ο φασισµός χρειάζεται να αντιµετωπίζεται έγκαιρα από την εργατική τάξη και την αριστερά, µε στόχο οι φασιστικές οργανώσεις να διαλυθούν πριν αποκτήσουν ισχύ και οπωσδήποτε πριν κατακτήσουν την πολιτική εξουσία. Η αντιµετώπιση του φασισµού στηρίζεται πλέον στην ιστορική εµπειρία, στις σωστές και τις λάθος τακτικές αντιµετώπισής του από τους επαναστάτες προηγούµενων γενιών. Για να µπορέσουµε να αντιµετωπίσουµε αποτελεσµατικά τον φασισµό χρειάζεται να έχουµε µια ανάλυση για την φύση του, τις κοινωνικές δυνάµεις που τον στηρίζουν, τις συνθήκες της ανάπτυξής του.