Ο Χάξλεϊ προειδοποιεί ότι η τηλεόραση θα μπορούσε στο μέλλον (δηλαδή στα χρόνια μετά το 1958…) να αποτελέσει ένα φοβερό εργαλείο προπαγάνδας. Και η βασική μέθοδος της προπαγάνδας, όπως και της διαφήμισης, είναι να παρακάμπτει το λογικό του αποδέκτη και να απευθύνεται στα πιο χαμηλά του ένστικτα. Και αυτό ακριβώς είναι που την κάνει αποτελεσματική. Και δυνητικά επικίνδυνη.
Άγγλος συγγραφέας, διηγηματογράφος και ποιητής, καθώς επίσης και συστηματικός ερευνητής στον χώρο της παραψυχολογίας και του φιλοσοφικού μυστικισμού.
Γεννήθηκε στο Godalming του Surrey, τρίτος υιός του συγγραφέα, επιμελητή κειμένων, ποιητή και βοτανολόγου Λεονάρδου Χάξλεϋ (Leonard Huxley) και της Ιουλίας Άρνολντ (Julia Arnold, ανεψιάς του συγγραφέα και ποιητή Μάθιου Aρνολντ), αδελφός του βιολόγου Ιουλιανού Χάξλεϋ (Julian Huxley) και εγγονός του επίσης διάσημου βιολόγου και εκλαϊκευτή της επιστήμη Τόμας Χένρυ Χάξλεϋ (Thomas Henry Huxley, γνωστού ως «το μπουλντόγκ του Δαρβίνου»).
Μορφώθηκε από πολύ νωρίς μέσα στην μεγαλοαστική οικογένειά του και έπειτα στο σχολείο Hillside με άμεση παρακολούθηση από την μητέρα του, η οποία όμως πέθανε το 1908 όταν εκείνος ήταν 14 ετών. Ενώ συνέχιζε στις σπουδές του στο πρότυπο Eton College, κτυπήθηκε το 1911 από οφθαλμική ασθένεια («keratitis punctata») με αποτέλεσμα να μείνει τυφλός για δύο περίπου χρόνια και στην συνέχεια διοπτροφόρος με αποκατεστημένη την όρασή του μόνο στο ένα μάτι του. Σε αυτή την κατάσταση (που έγινε και η αιτία να απαλλαγεί από στρατιωτική υποχρέωση κατά τον Α Παγκόσμιο Πόλεμο), ο νεαρός Χάξλεϋ κατάλαβε ότι είχε χάσει κάθε ελπίδα να διαπρέψει ως επιστήμονας, συνεπώς στράφηκε αποκλειστικά στην συγγραφική οδό με ένα ξεχωριστό ύφος κυνικής σχεδόν κοινωνικής κριτικής, που στόχευε στην «τέλεια συγχώνευση μυθιστορήματος και δοκιμίου»).