Μεγ. Βρετανία / 2007 / 96′ / Έγχρωμη

Σκηνοθεσία: ΚEN LOACH Σενάριο: Paul Laverty Διεύθυνση Φωτογραφίας: Nigel Willoughby Μουσική: George Fenton Πρωταγωνιστούν: Kierston Wareing, Juliet Ellis, Leslaw Zurek, Colin Caughlin, Joe Siffleet

Υπόθεση: Η Άντζι μπορεί να μην έχει ιδιαίτερη σχολική παιδεία, αλλά είναι δυναμική, έξυπνη και φιλόδοξη Αγγλίδα, κόρη λιμενεργάτη, και το λέει η καρδιά της. Όταν απολύεται από μια εταιρεία στρατολόγησης φτηνών εργαζομένων από ανατολικές χώρες και μένει άνεργη για άλλη μια φορά, είναι αποφασισμένη να αποδείξει ότι μπορεί να τα καταφέρει, γιατί είναι και μια χωρισμένη μητέρα ενός 10χρονου παιδιού με πολλά χρέη σε κάρτες και δάνεια . Μαζί με τη συγκάτοικό της Ρόουζ αποφασίζουν να στήσουν ένα παράνομο γραφείο εύρεσης εργασίας, το οποίο στρατολογεί φτηνούς και βολικούς μετανάστες εργάτες σε εταιρείες ,με μεροκάματα πείνας . Η εργασιακή πραγματικότητα είναι μεσαιωνική όπου κανόνες και δικαιώματα, υπάρχουν για να καταπατούνται . Σε αντάλλαγμα για αυτές τις «υπηρεσίες» τους,η Άντζι και η Ρόουζ ,κρατούν ένα μέρος από την αμοιβή των εργατών. Σε μια διαρκώς αυξανόμενη ανταγωνιστική κοινωνία, όπου η επιβίωση προϋποθέτει έναν αδιάκοπο μοναχικό αγώνα κατά πάντων, η ευκαιρία να βγάλεις όσο το δυνατόν περισσότερα χρήματα, είναι δελεαστική κι ανεξάρτητη από τις συνέπειες . Πάντα όμως με δυσβάσταχτο κόστος!

——

ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΣΤΗ ΒΡΕΤΑΝΙΑ: Η ΑΦΟΡΜΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ Μετά τη διεύρυνση της Ευρωπαϊκής Ένωσης το 2004 χιλιάδες μετανάστες έχουν κατακλύσει τη Βρετανία. Κάποιοι από αυτούς ευημερούν. Οι ανειδίκευτοι εργάτες, όμως, που δεν γνωρίζουν Αγγλικά, έχουν εξελιχθεί σε μία νέα κατηγορία ανθρώπινου δυναμικού. Έρχονται με την προοπτική να δουλεύουν full-time και να παίρνουν ένα λογικό μισθό.

Άλλος Δρόμος Δεν Υπήρχε -There was no other way

22 Ιουνίου 1962. Ένα μικρό κότερο αναχωρεί από τη Γλυφάδα με προορισμό την περιοχή του Οτράντο, στη Νότια Ιταλία. Ενας γέρος ναυτικός και ο γιός του φυγαδεύουν παράνομα 4 άνδρες και 2 γυναίκες.
Οι παράνομοι,επικηρυγμένοι, αντάρτες Νίκος Κοκοβλής, Παγώνα Κοκοβλή (αδερφή του Νίκου), Αργυρώ Πολυχρονάκη, Σταμάτης Μαριόλης, Γιάννης Λιονάκης και Κωστής Λιονάκης (αδερφός του Γιάννη), αφού κρύβονταν για 15 περίπου χρόνια στο Νομό Χανίων, στη Δυτική Κρήτη, έφευγαν από την Ελλάδα με εντολή του Κομμουνιστικού Κόμματος. Η αναχώρησή τους, ήταν ο ελληνικός επίλογος μιας απίστευτης προσπάθειας επιβίωσης, σε μια πολύ μοναχική διαδρομή που ξεκινούσε με το τέλος του Εμφυλίου στην Κρήτη.
Στην Κρήτη ο Εμφύλιος πόλεμος άρχισε τον Απρίλιο του ’47, ένα χρόνο σχεδόν αργότερα από τη υπόλοιπη Ελλάδα και τέλειωσε ένα χρόνο νωρίτερα από τη συντριβή των ανταρτών στο Γράμμο (’49).
Στην Ανατολική Κρήτη, η εξολόθρευση των ανταρτών έγινε σε σύντομο χρονικό διάστημα. Στη Δυτική Κρήτη, την άνοιξη του 48, γύρω στους 300 αντάρτες, με 13 γυναίκες ανάμεσα τους, συγκεντρώθηκαν στην ελεύθερη περιοχή του Ομαλού. Το μέλλον τους κρίθηκε στη μάχη της Σαμαριάς, τον Ιούνιο του ’48.
Από τη μάχη της Σαμαριάς γλύτωσαν περίπου 100 αντάρτες. Ένα χρόνο μετά, είχαν μείνει καμιά 40αριά, σε όλες τις επαρχίες του Ν. Χανίων. Διασκορπισμένοι και ακέφαλοι, κρύβονταν κυρίως στα Λευκά Ορη, τις Μαδάρες, όπως τα αποκαλούν οι ντόπιοι. Όταν καταφέρνουν να συγκεντρωθούν, τον Απρίλιο του ’49 στις Χώσες, τη θέση των σκοτωμένων αρχηγών, Τσιτήλου και Μακρυδάκη, παίρνουν η Βαγγελιώ Κλάδου και ο Νίκος Κοκοβλής.

Αναδημοσίευση από  http://xyzcontagion.wordpress.com

Πρόκειται για το σύνολο της παραγωγής σε φιλμ από το κινηματογραφικό συνεργείο του ΕΛΑΣ, (ή ορθότερα, το φωτοκινηματογραφικό συνεργείο του ΕΛΑΣ), που έχει διασωθεί. Κάτι λιγότερο από 11 λεπτά. Δόθηκαν στην Ταινιοθήκη της Ελλάδας από την Ολυμπία και τον Κώστα Παπαδούκα, αδερφό του Θανάση Παπαδούκα, του οπερατέρ του κινηματογραφικού συνεργείου του ΕΛΑΣ, από το φθινόπωρο του 1944 μέχρι λίγο μετά τη Συμφωνία της Βάρκιζας. Πριν από τον Θανάση Παπαδούκα, την δουλειά αυτή έκανε ο οπερατέρ Ιωάννης Νισυρίου, με μία μηχανή που είχαν βρει «σε κάτι κιβώτια γερμανικά μαζί με φιλμ, τραβηγμένα και ατράβηχτα», όπως διηγείται ο Θανάσης Παπαδούκας.

Το συνεργείο, υπό την εποπτεία του ζωγράφου Δημήτρη Μεγαλίδη, και με τη συμμετοχή του Κώστα Μακρή, γύρισε αρκετά μέτρα φιλμ, από τα οποία έχουν διασωθεί αυτά τα αποσπάσματα που μπορείτε να δείτε παρακάτω στο βίντεο.

Τα μέλη του συνεργείου:

• Δημήτρης Μεγαλίδης, προϊστάμενος
• Ιωάννης Νισυρίου, οπερατέρ
• Θανάσης Παπαδούκας, οπερατέρ
• Κώστας Μακρής

Ηθοποιοί: Μίμης Φωτόπουλος, Ρένα Βενιέρη, Δημήτρης Βυζάντιος, Δημήτρης Καλλιβώκας, Γιάννης Μαλούχος, Χρήστος Μωραϊτης, Αλεξάνδρα Παντελάκη, Σταμάτης Τζελέπης, Ρασμή Τσόπελα, Κώστας Χαλκιάς Κανάλι: ΕΡΤ – Θέατρο της Δευτέρας — 1982- 106′ Σκηνοθεσία: Αλέξης Μίγκας, Σταύρος Ζερβάκης Συγγραφέας: Σωτήρης Πατατζής, Giovanni Guareschi

Υπόθεση: Ιταλία: Ο εν ενεργεία δήμαρχος Φλουράτος, του Χριστιανοδημοκρατικού κόμματος, διεκδικεί γι’ άλλη μια τετραετία τη δημαρχία με αντίπαλο του τον αριστερών πεποιθήσεων υποψήφιο δήμαρχο, Πεπόνε. Κινδυνεύοντας οι Χριστιανοδημοκράτες να χάσουν τις εκλογές, μηχανεύονται και θέτουν σε εφαρμογή διάφορα πολιτικά κόλπα. Συμπαρασύρουν με το μέρος τους και τον Δον Καμίλο, εκπρόσωπο της εκκλησίας, ώστε να συμβάλλει στη νίκη τους. Τα γεγονότα και οι κωμικές καταστάσεις, εναλλάσσονται τόσο ραγδαία και απρόβλεπτα, που για πρώτη φορά, δήμαρχος εκλέγεται ο Πεπόνε. Αποτέλεσμα όλων αυτών των εχθροτήτων και αντιπαλοτήτων, είναι να γεννηθεί ένας μεγάλος έρωτας ανάμεσα στο γιο του Πεπόνε και στην ανιψιά του Δον Καμίλο. Και ότι δεν καταφέρνει να κάνει η πολιτική και κομματική αντιπαλότητα, το πετυχαίνει ο έρωτας των δύο παιδιών.

Ντοκιμαντέρ/ ΗΠΑ / 78min

Σκηνοθεσία/Σενάριο : Alfonso Cuaron, Jonas Cuaron, Naomi Klein (βασισμένο στο ομώνυμο βιβλίο της Ναόμι Κλάιν)

Αναλύοντας τις εκπληκτικές συνδέσεις μεταξύ των μεθόδων της αγοράς και των τεχνικών βασανισμού της CIA κατά τη δεκαετία του 1950, το ντοκιμαντέρ εξερευνά πόσο ,πολύ γνωστά γεγονότα του πρόσφατου παρελθόντος, έχουν γίνει θέρετρα του Δόγματος του Σοκ : απ’ το πραξικόπημα του Πινοσέτ στη Χιλή, τη σφαγή στην πλατεία Τιενανμέν, και τον πόλεμο στο Ιράκ.

H Ναόμι Κλάιν λέει : # Ξανα-δημιουργώντας τους ανθρώπους, σοκάροντάς τους με συνεχή υπακοή. Αυτή είναι μια ιστορία για μια πανίσχυρη ιδέα που στη δεκαετία του 1950 τράβηξε την προσοχή της CIΑ και χρηματοδότησε μια σειρά πειραμάτων. Από αυτά παράχθηκε ένα μυστικό εγχειρίδιο για το πώς μπορούν να κάμπτουν τους κρατούμενους. Το κλειδί ήταν η χρήση του Σοκ για τη μετατροπή των ενηλίκων σε μια κατάσταση ανήλικου παιδιού # Αλλά οι τεχνικές αυτές δεν λειτουργούν μόνο σε πολίτες. Μπορούν να λειτουργήσουν και σε ολόκληρες κοινωνίες.

BARAKA : ένας κόσμος πέρα από λέξεις Ντοκιμαντέρ / 96 min / ΗΠΑ /1992 Σκηνοθεσία : Ron Fricke Παραγωγή : Magidson Films Μουσική : Μichael Stearns BARAKA είναι μια αρχαία λέξη των μυστικιστών Sufi που μεταφράζεται ως «ευλογία» ή ως « ουσία της ζωής από την οποία η εξελικτική διαδικασία εκτυλίσσεται» . Το Baraka είναι ένα ντοκιμαντέρ που η κινηματογράφησή του , με φιλμ 75 mm,πραγματοποιήθηκε μέσα σε 14 μήνες και σε 25 χώρες. Η πρόσκληση ,για κάτι μαγικό ,ξεκινά με την ανατολή στα Ιμαλάια , και συνεχίζεται ,με τη θέα στην άκρη ενός ενεργού ηφαιστείου στη Χαβάη ,τον ναό Ryoan – ji στο Kιότο, τη Λίμνη Natron στην Τανζανία, το Αγιερς Ροκ (τον ιερό βράχο των αβορίγινων) στην Αυστραλία….. Το Baraka ,θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι σχεδόν σαν μια ενημερωμένη έκδοση της ταινίας του Godfrey Reggio , Koyaanisqatsi (1983). Δεν έχει καμία ιστορία και δεν υπάρχει κανένας διάλογος . Η γεωγραφία και οι ήχοι της γλώσσας είναι τα μόνα συστατικά που παρέχουν μια αισθησιακή και πνευματική εμπειρία που επιτρέπει στον εκάστοτε θεατή να δει τον κόσμο με έναν εντελώς διαφορετικό τρόπο. Μέσω της κάμερας του Fricke , γινόμαστε κοινωνοί της αναλαμπής διάφορων μορφών θρησκευτικής έκφρασης: από την ψαλμωδία των μοναχών μέχρι τις φυλετικές γιορτές στην Αφρική και τη Βραζιλία .